Uraren azidotasunari buruzko ikerketa Bizkaiko hiru estuariotan: Urdaibai, Plentzia eta Nerbioi-Ibaizabal

Abstract

Oceans cover around a 70% of the planet surface and play a key role in the Earth’s major processes. In the last 200 years, CO2 emissions have increased due to human activities. Atmospheric CO2 concentration has increased from the preindustrial level of 280 ppm to around 415 ppm nowadays, and according to some studies, it may reach values of 936 ppm by 2100, if emissions continue unabated. The increase of CO2 concentration has two main effects: the rise of the global temperature, known as the intensification of the greenhouse effect; and ocean acidification. Oceans absorb CO2 excess, lowering its concentration in the atmosphere but decreasing the pH of the water. Besides seawater, the necessity of researching other interesting water systems, such as estuaries, has been signaled. The effects of CO2 increase have not been widely studied in these systems, which are considered very important since they are the habitat for a lot of species of animals and plants. There are four measurable parameters to study the CO2 system: total alkalinity, dissolved inorganic carbon, pH and fugacity. Due to their thermodynamic relationship, it is only necessary to empirically measure two of them to calculate the other two. In this work, the total alkalinity and the dissolved inorganic carbon were measured. These four parameters were studied in three estuaries of Biscay: Urdaibai, Plentzia and Nerbioi-Ibaizabal. Samples were collected for 3 years, in each season, in order to see similarities and differences between the estuaries and to study possible trends with time.; Lurraren % 70 estaltzen dutelarik, ozeanoek zeresan handia dute planetaren prozesu gehienetan. Azken 200 urteetan CO2-aren emisioak gorakada handia izan du gizakien jarduera dela eta. Horren ondorioz, atmosferako CO2-aren kontzentrazioa 280 ppm-tik 415 ppm ingurura igo da garai aurreindustrialetik gaur egunera bitartean. Zenbait ikerketaren arabera, 2100. urterako kontzentrazioak 936 ppm-ko mailara irits daitezke, isuriek orain arte bezala jarraituz gero. CO2-aren hazkundeak bi efektu nagusi ditu: alde batetik, tenperatura globalaren igoera, hau da, berotegi efektuaren areagotzea; eta bestetik, ozeanoen azidotasuna. Ozeanoek CO2-a absorbatzen dute, eta, ondorioz, atmosferan dagoen kontzentrazioa murrizten da, baina horrek uraren pH-a jaitsiarazten du. Itsasoko uraz gain, bereziak diren hainbat gune ikertzearen beharra ere agertu da, hala nola estuarioak. CO2-aren hazkundeak ur-sistema horietan izan dituen efektuak ez dira gehiegi aztertu, eta oso garrantzitsuak dira, zeren eta animalia- eta landare-espezie askoren bizileku baitira. Azidotasuna aztertzeko, lau parametro erabiltzen dira: alkalinitate totala, disolbatutako karbono ezorganikoa, pH-a eta iheskortasuna. Haien arteko erlazio termodinamikoa dela eta, esperimentalki soilik bi neurtu behar dira beste biak kalkulatu ahal izateko. Lan honetan, alkalinitate totala eta disolbatutako karbono ezorganikoa neurtu dira. Lau parametro horien azterketa egin da Bizkaiko hiru estuariotan: Urdaibai, Plentzia eta Nerbioi-Ibaizabal. Laginketak hiru urtez egin ziren, urtaro guztietan, estuarioen arteko berdintasunak eta ezberdintasunak ikusi nahian, bai eta denborarekiko erlazioak aztertu nahian ere.