Ibaiko sare trofikoak eraikitzen literaturako informazioa erabilita

Abstract

[EUS] Sare trofikoek komunitate batean ematen diren elkarrekintzen berri ematen dute, komunitatearen deskribapen estrukturala egiteaz gain honen funtzionamenduaren berri ere ematen dutelarik. Honela, sare trofikoak eraikitzea baliagarria da ikerketa zientifikoak egiterako orduan, baina hauek eratzeko tradizionalki erabilitako metodoak garestiak izateaz gain, denbora luzea behar dute burutu ahal izateko. Honen aurrean, Gray et al.-ek (2015) lotura teorikoetan oinarrituz ingurune bateko sare trofikoa eraikitzeko metodo berri eta esfortzu gutxiko bat plazaratu zuten. Gure helburua da metodo berri honek giza-jarduerek eragindako inpaktu bat kuantifikatzeko balio duen testatzea. Gure emaitzetan ikusi da erabilitako sare trofikoen ezaugarri deskriptiboak elkarrekiko independenteak direla, bakoitzak komunitatearen gaineko informazio ezberdina azaltzeko balio duelarik. Gainera, ikusi da metodoak giza jarduerek eragindako inpaktuak kuantifikatzeko balio duela eta, beraz, aurrerantzean ikerketak egiterakoan kontuan hartzeko tresna baliagarria dela Gray et al.-ek (2015) aurkezturikoa. Hala ere, kontuan hartzekoak dira metodoak dituen mugak, ugaritasuna eta dietaren aldakortasuna kontuan hartzen ez dituela, adibidez.

[EN] Food webs resume all interactions given on a community, not just making a structural description of them, but also reporting the functioning of them. Thus, food webs are useful tools for scientific researches. However, the traditionally used methods for building them are not only expensive, but they also take up too much time. So as to avoid these handicaps, Gray et al. (2015) published an effortless new method which builds trophic links based on theorical relationships seen before and gathered in a data base. Our goal is to prove whether this new method is found to be useful when quantifying human-activity impacts. Our results show that all used descriptive food web traits are independent, each of them being able to explain different information. Moreover, Gray et al.’s (2015) method is proved to be effective when human-activity impacts are to be quantified. Hence, this method should be considered in future researches. Nevertheless, the limits this method showed, such as, not taking into account the abundance and dietary changes when building and weighting trophic interactions, should always be kept in mind.