Ikerketa metabolomikoak haurretan gertatzen den giltzurrun gutxiegitasun kronikoaren diagnostikorako biomarkatzaile berrien identifikazioan

Abstract

The assessment of chronic kidney disease (CKD) is performed by means of glomerular filtration rate (GFR), which is calculated from equations using serum creatinine concentration. However, serum creatinine concentration changes according to several factors, and this might endanger CKD diagnosis, especially in early stages of the disease. In addition to metabolic and cardiovascular complications, CKD is related to growth complications and malnutrition. All of these complications lead to a 30 times higher mortality rate in paediatrics suffering from advanced CKD compared to healthy counterparts. Overall, the existence of biomarkers for a defined disease allows earlier diagnosis as well as better response. For that reason, comprehensive research has been performed in adults suffering from CKD aimed at finding new biomarkers, however only a few studies are available in paediatrics with CKD so far, and there is a need for new biomarkers in this population. For that purpose, following targeted and untargeted metabolomics approaches seven potential biomarkers have been found which could be useful for paediatric CKD by comparing metabolic profiles. The use of these metabolites in addition to creatinine enables better differentiation of paediatrics with CKD and control ones, unlike just creatinine itself.; Giltzurrun gutxiegitasun kronikoaren (GGK) ebaluazioa egiten da iragazpen glomerularraren tasaren (IGT) bidez, eta kalkulatzen da serumeko kreatininaren kontzentrazioan oinarritutako ekuazio ezberdinen bidez. Hala ere, serumeko kreatinina kontzentrazioa hainbat faktoreren arabera alda daiteke, eta honek GGKaren diagnostikoa arriskuan jar dezake, bereziki gaixotasunaren fase goiztiarrenetan. Haurretan GGKak arazo metaboliko eta kardiobaskularrez gain, garapen-arazoak eta malnutrizioa eragiten ditu. Haur osasuntsuekin alderatuta, zailtasun horiek 30 aldiz handitzen dute heriotza-tasa GGKaren fase aurreratuenetan dauden haurretan. Orokorrean, gaixotasun jakin baterako biomarkatzaileen presentziak diagnostiko goiztiarragoa eta erantzun hobea ahalbidetzen dute. Hori dela eta, GGK pairatzen duten helduetan ikerketa integrala egin da biomarkatzaile berriak topatzeko, baina populazio pediatrikoan ikerlanak oraindik oso mugatuak dira eta biomarkatzaile berrien beharra dago. Helburu horrekin, haur osasuntsuen eta GGK pairatzen duten haur gaixoen arteko profil metabolikoen konparaketa egin da, metabolomika bideratu zein ez-bideratuak aplikatuz. Ikerketaren ondorioz, GGK pediatrikoaren detekzio goiztiarrean erabilgarri izan daitezkeen zazpi metabolito berri aurkitu dira, kreatinina biomarkatzaile klasikoarekin batera. Metabolito horiek, kreatininarekin batera erabiliz, kreatinina soilaren erabilerarekin alderatuz haur gaixoen eta osasuntsuen artean bereizketa egitea ahalbidetzen dute.